jueves, 17 de noviembre de 2011

Peter Pan

Se negaba a escribir sobre nada que no fuera el amor. Llenaba hojas y hojas de descripciones de los ojos más bellos del mundo, las fragancias más embriagadoras y las pieles más sensuales. De leerlo, casi aprendí de memoria la forma de latir de su corazón. Cuántas veces discutimos sus motivos... Él me echaba en cara que era joven, que ya maduraría, y yo le reprochaba que quisiera ser Peter Pan. Mantenerse en esa juventud eterna, ajeno a la realidad. Se reía y me hablaba con el cariño propio de un amigo, de un hermano y de un amante. Yo sabía que era orgulloso y además, aunque él no lo supiera, leía las palabras ocultas entre sus frases. Me dolía encontrar entre palabras tan cálidas aquella soledad tan fría. Por eso cada vez que los demás se maravillaban con sus versos en prosa, yo me moría un poco de pena. Y se lo decía. En cada historia que escribes, le dije una vez, buscas la felicidad infinita. La perfección. Lo bucólico e irreal. Y en la vida haces lo mismo. Buscas un amor tan perfecto que no existe. Te contentas con autoconvencerte, en cada beso de mujer, de que ése será el definitivo. Y lo idealizas, y te ciegas, y luego tú mismo, ante esa cárcel de perfección que has creado, decides huir. Tienes tanto miedo, tanto miedo a ser feliz, que creas y destruyes una nueva vida en cada amor. Tú pones la primera palabra de cada verso porque así tienes en tus manos el punto y final.

Y sé que se rió, pensando en lo inocente que yo era...

6 comentarios:

  1. Terei que ir pensando en contratarche cando chegue o día de escribir unha novela sobre a miña vida, pero neste caso, aunque acertado nun 80% ...o 20% restante é o que leva a pura esencia de Shion. Un 20% que non moita xente chegará a coñecer. Bonito texto se non o mellor, bravo Salamandra!!

    ResponderEliminar
  2. Por favor que bonitas palabras que escribes...
    Es que no puedo decirte nada más que sublime! Que me encanta! he empatizado con la protagonista del texto que no sé si eres tú pero es que la perfección no existe, no hay nada perfecto, lo que te gusta te tiene que gustar con imperfecciones... porque eso es lo "perfecto" no?
    Un beso =)

    ResponderEliminar
  3. Eso es lo que pienso yo. Él no suele pensar lo mismo!

    ResponderEliminar
  4. Pues yo estoy contigo, lo perfecto y por bello imperfecto!

    ResponderEliminar
  5. Profundo mensaje. Excelentemente redactado, nos plantea una de las verdades incontrastables de las relaciones de pareja.
    Esos Peter Pan viven infelices por culpa propia.

    ResponderEliminar